Z wdzięcznością przyjęła pomoc Alana, mimo że była dość zdystansowana. Odetchnęła kilka razy głębiej i poczuła się trochę lepiej.
- Wiesz, po prostu zwykle śpimy raz na 24 h i kilka razy coś jemy - puściła oczko do niego.
Ekspresowo znaleźli się w Bogocie, a potem w domu Codda. Mężczyzna ciągle eskortował Anę za łokieć i choć uważała, że było to już zbędne, nie protestowała, gdyż Edgar robił to z wyczuciem.
- Wow, jak tu ślicznie - to były pierwsze słowa, które wypowiedziała, wchodząc do sypialni gościnnej. - Tak... jasno, czysto, a jednocześnie przytulnie. Sam urządzałeś cały dom?
Chociaż ciągle czuła się osłabiona, ożywiła się. Uwielbiała oglądać nowe rzeczy i miejsca. Okazało się jednak, że wciąż ledwo trzymała się na nogach. Przy kolejnym zachwianiu równowagi powiedziała:
- Oho, jednak lepiej usiądę.
Przysiadła na brzegu łóżka.

- Cieszę się, że ci się podoba - stwierdził bez zbytniego entuzjazmu. - Wystrój to sprawa rodziców. Normalnie to oni tu mieszkają, teraz jednak, jak zwykle o tej porze roku, wyjechali na wakacje. Rozgość się i odpocznij. Jak już się wyśpisz, przygotuję coś do jedzenia. Będę w pobliżu.
Z tymi słowami opuścił pokój i przeszedł do Atrium.

Rodzice...? Nie no, naprawdę nadal mieszkasz z rodzicami? Westchnęła cichutko, z lekkim zawodem, co można było złożyć też na karb zmęczenia.
- Dobrze. Dziękuję - uśmiechnęła się z wdzięcznością.
Po wyjściu Alana rozejrzała się po pokoju. Naprawdę był ładny i do tego lśnił czystością. Na chwilę poszła do łazienki przylegającej do sypialni. Była bardzo znużona, ale nie mogła się przecież położyć w tak sterylnej pościeli w takim stanie jak teraz. Wzięła krótki prysznic. Stwierdziła, że spać w ubraniach będzie wybitnie niewygodnie, więc wsunęła się pod kołdrę w samej bieliźnie. Zanurzyła się w miękkości i odpłynęła w krainę błogiego i regenerującego snu.

*********

Spała kilka godzin, ale nie wiedziała dokładnie ile - w otoczeniu Władców Czasu naprawdę trudno było się zorientować w czasie dla człowieka (sic!). Niemniej, była cudownie wypoczęta. Był tylko jeden problem: porządnie burczało jej w brzuchu. Włożyła swoje ubrania (nie wypada przecież grzebać po cudzych szafach). Ostrożnie wysunęła się z pokoju, uważnie rozglądając się dookoła w poszukiwaniu Alana. Przypadkowo skierowała swe kroki do Atrium.