Nie można powiedzieć, że Peter nie odczuł lekkiej satysfakcji słysząc, że udało mu się spowodować tak wiele problemów. Uważał to za sprawiedliwy odwet za wszystkie niedogodności jakie go spotkały z ręki Władcy i jego pożal-się-boże wspólnika. Nie byłby również sobą gdyby nie nadstawił ucha, by podsłuchać o czym tamci dwaj mówili. Oczywiście nie zamierzał proponować Victorowi pomocy materialnej, no bo po co? Wręcz przeciwnie, słysząc oświadczenie Władcy postanowił, że jeszcze utrudni mu opłacenie napraw.
- Skoro tak ładnie prosisz, dobrze, zgodzę się być twoim gościem.
Podniósł się z fotela i spróbował wygładzić zmarszczki na koszuli, co nie przyniosło żadnego znacznego efektu, czego można się było spodziewać.
- No to gdzie idziemy najpierw?

Mały podstęp się nie udał - najwyraźniej tępy człowiek nie zauważył aluzji. Do swego zachowania dodał jeszcze bezczelność.
Na pytanie Petera Victor uniósł brew. A więc nadal nie masz dość? Sam po dniu obfitym w wydarzenia odczuwał lekkie zmęczenie, ale jako Władca Czasu mógł wytrzymać jeszcze długo. Nie znał się na fizjologii ludzi, więc mentalnie wzruszył ramionami. Może są bardziej podobni do Władców niż się wydaje, kto ich tam wie (oczywiście od fizycznej strony). Ciekawe, jak długo wytrzymasz... Na ustach Blooma pojawił się uśmiech, który znamionował ciekawość i ponurą satysfakcję.
Spojrzał na swój zegarek. Miał jeszcze sporo czasu, mimo to powinien się dziś pojawić w pracy. Szybko zdecydował, gdzie póki co pójdą.
- Skoro mało ci jeszcze rozrywek, to chodźmy do klubu.