Spotkanie z Victorem zamieszało w głowie Crystal. Z jednej strony czuła się trochę lepiej ze swoimi emocjami, a drugiej miała w głowie mętlik pytań na temat przyszłości... i przeszłości. Z natury nie była sentymentalna, a jednak Victor jakoś się w jej głowie potrafił utrzymać. Pewnie dlatego, że nasza historia zawsze była niedokończoną sprawą - przemknęło jej przez myśl dość logiczne wytłumaczenie. Niemniej nie była zadowolona z wizyty. Gdzieś wewnątrz jej czaiło się poczucie winy. Realistycznie wiedział, że raczej nie zwiąże się znów z Bloomem a jednak nie potrafiła otwarcie zatrzasnąć mu przed nosem drzwi. Wiedziała, że będzie się z tym teraz gryzła jeśli czymś się szybko nie zajmie. Przekroczyła próg swojego domu zostawiając za sobą otwarte drzwi i zatrzymała się na środku swojego przestronnego, otwartego salonu. Wszystko tu było takie poukładane i czyste, że bez problemu można by tu było przeprowadzać operacje. Dwójka Oodów wyjrzała z kuchni czekając na instrukcje. Crystal nawet nie zwróciła na nich uwagi. Przejechała dłońmi po twarzy, jakby była bardzo zmęczona. Przez chwilę stała tak bez ruchu zasłaniając twarz, w końcu rozłożyła ręce szeroko w gwałtownym geście. Chwyciła lampę z najbliższego stolika i cisnęła nią o ziemię. Oodowie cofnęli się zaniepokojeni w głąb kuchni, niepewni co się dzieje z ich pracodawczynią. A Crystal patrzyła teraz z rezygnacją na kawałki walające się na ziemi. Rozbicie lampy nie pomogło i dalej szalały w niej emocje. Potrzebuję zmiany scenerii. W tej chwili.
- Proszę mi przynieść walizki. Pakujemy się na daleką podróż. Będziemy poznawać nowych, pozytywnych ludzi i nie będziemy się przejmować niczym nieprzyjemnym - polecenia wydawała w domyśle do Oodów, chociaż chyba samą siebie próbowała bardziej przekonać.

Wkrótce walizki zostały spakowane i wszystkie czekały pod drzwiami a Crystal stała pomiędzy nimi w końcu zadowolona. Czekał ją relaks i przygody a wszystko to tuż za bramą, gdzie stał zaparkowany Steam Storm. McCoy uniosła spojrzenie w stronę swojego statku i zauważyła stojącego nieopodal mężczyznę. Gość uśmiechnął się do niej przyjaźnie, a kiedy Crystal odwzajemniła gest, najwidoczniej uznając to za zaproszenie, podszedł bliżej.
- Nie znam cię - stwierdziła rzeczowo Crystal nie będąc w stanie wyczuć w mężczyźnie nikogo ze znanych sobie Władców. - Crystal McCoy - dodała pewnym gestem wyciągając do przybysza dłoń.

Peter nie mógł nie zauważyć, że willa, do której podszedł była niesamowitych rozmiarów a kiedy znalazł się bliżej drzwi udało mu się zaobserwować, że jej wnętrze było urządzone w tym specyficznym minimalistycznym stylu tak popularnym u bogaczy (o ile ci nie miłowali się akurat w baroku i złocie). Widoczny przez otwarte drzwi salon wydawał się jednak zimny, co z jakiegoś powodu bardzo kłóciło mu się przyjaznym uśmiechem Crystal.
- To w sumie zrozumiałe, bo jestem tu od wczoraj - odpowiedział przyjaźnie na stwierdzenie, jak mniemał, gospodyni domu. - Peter Sullivan - dopowiedział też, ujmując jej chłodną dłoń. Miała bardzo pewny uścisk, czego nie spodziewał się po tak drobnej osóbce, który mimo to nie był nieprzyjemny. Na bazie tej obserwacji Peterowi przemknęła przez głowę myśl, że to Crystal będzie właśnie tą idealnie kompetentną osobą do udzielenia mu pomocy.
- Jakaś wycieczka? - rzucił z uśmieszkiem spoglądając na walizy.